مقیاس آمادگی به اعتیاد اهواز (زرگر و همکاران)

مقیاس آمادگی به اعتیاد اهواز (زرگر و همکاران)

شیوه نمره گذاری و تفسیر

مقیاس آمادگی به اعتیاد توسط وید و بوچر (1992) ساخته شد و تلاش هایی در جهت تعیین روایی آن در کشور ایران صورت گرفته است. این پرسشنامه، مقیاس ایرانی آمادگی به اعتیاد است که با توجه به شرایط روانی – اجتماعی جامعه ایرانی توسط زرگر (1385)، ساخته شد (به نقل از زرگر، نجاریان و نعامی، 1387). این پرسشنامه از دو عامل تشکیل شده و دارای 36 ماده به اضافه 5 ماده دروغ سنج می باشد.

روایی و پایایی

در پژوهش زرگر و همکاران (1387) جهت محاسبه روایی این مقیاس از دو روش استفاده شد. در روایی ملاکی، پرسشنامه آمادگی به اعتیاد دو گروه معتاد و غیر معتاد را به خوبی از یکدیگر تمییز داده است. روایی سازه مقیاس از طریق همبسته کردن آن با مقیاس 25 ماده ای فهرست بالینی علائم بالینی 45/0 محاسبه شده است که معنی دار می باشد. اعتبار مقیاس با روش آلفای کرونباخ 90/0 محاسبه شد که در حد مطلوب می باشد (زرگر و همکاران، 1387).

منابع:زرگر، یدالله، نجاریان، بهمن، نعای، عبدالزهرا، (1387)، بررسی رابطه ویپگی های شخصیتی (هیجان خواهی، ابراز وجود، سرسختی روانشناختی)، نگرش مذهبی و رضایت زناشویی با آمادگی به اعتیاد به مواد مخدر، مجله علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز. 1، 3، 120-99